1878
Yılında Akşehir Kaymakamlığı yapan Bereketzâde İsmail Hakkı, Akşehir’de
yaşadıklarını Yad-ı Mazî isimli bir kitapta toplamıştı. Bu kitabın 246 inci
sayfasında Nadir (Atakent) kasabasını anlatmaktadır. İşte Bereketzâde İsmail
Hakkının kaleminden Nadir:
“Akşehir’e
İstanbul cihetinden bir saatlik mesafede ve dağ eteğinde bulunan Nedr (istinbatıma
göre Nadirden hafifletilmekle yapılmış olacak) köyü de burada bilhassa anılmaya
değerdir. Köy bağ ve bahçeler içerisindedir. İçinden buz gibi sular çıkar,
kaynaklar var. Bu kaynaklardan birinin suyu o kadar soğuktur ki en zinde ve
kuvvetli olanlar ellerini beş altı dakikadan ziyade içinde tutamazlar.
Bu köyün üstündeki yaylada yerleşik Yörükler bir aralık bize, yaylada ziyafet vermişlerdi. Biz atlar üzerinde tam bir ihtiyatla yukarıya çıkarken Yörük kadınları, bir ucu boyunlarına takılı yün yumaklarını elleriyle bükerek bir bulvarda yürür gibi inip çıkıyorlardı.
Yaylaya çıkınca kendimizi başka bir cihana girmiş bulduk. Kayanın birinde üç dört metre yüksekliğinde takriben yirmi santimetre kutrunda bir su dökülüyor, bu billur sütunun altında Yörük çocukları gelip geçerek oynuyorlar. Suyun mecrasında söğüt ağaçları, bir kısmında ise bir takım muhtelif cinste bodur ağaçlara sarılmış asma dalları, öbür cihette cana can katan bir çimenlik Yörük kızları tarafından örülme kilimler, seccadeler bu çimenliğin üstüne serilmiş Taze kavrulmuş kahveler ikram edildikten ve biraz istirahat edildikten sonra, bu letafet Firdevsi’nde yemek yedik. Yemeğimiz: Has Yufka ekmeği ile saç kavurması ve tahta sofranın etrafına dizilmiş halis tereyağı, kaymak, bal idi. Yemekten sonra namazlar kılındı, tatlı bir uykuya dalındı, biraz daha gezildikten sonra akşamüstü döndük.
Bu köyün üstündeki yaylada yerleşik Yörükler bir aralık bize, yaylada ziyafet vermişlerdi. Biz atlar üzerinde tam bir ihtiyatla yukarıya çıkarken Yörük kadınları, bir ucu boyunlarına takılı yün yumaklarını elleriyle bükerek bir bulvarda yürür gibi inip çıkıyorlardı.
Yaylaya çıkınca kendimizi başka bir cihana girmiş bulduk. Kayanın birinde üç dört metre yüksekliğinde takriben yirmi santimetre kutrunda bir su dökülüyor, bu billur sütunun altında Yörük çocukları gelip geçerek oynuyorlar. Suyun mecrasında söğüt ağaçları, bir kısmında ise bir takım muhtelif cinste bodur ağaçlara sarılmış asma dalları, öbür cihette cana can katan bir çimenlik Yörük kızları tarafından örülme kilimler, seccadeler bu çimenliğin üstüne serilmiş Taze kavrulmuş kahveler ikram edildikten ve biraz istirahat edildikten sonra, bu letafet Firdevsi’nde yemek yedik. Yemeğimiz: Has Yufka ekmeği ile saç kavurması ve tahta sofranın etrafına dizilmiş halis tereyağı, kaymak, bal idi. Yemekten sonra namazlar kılındı, tatlı bir uykuya dalındı, biraz daha gezildikten sonra akşamüstü döndük.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder