Büyük Taarruza hazırlık
safhası diye adlandırılan 10 Ekim 1921’le 30 Temmuz 1922 tarihleri arasında yoğun
bir çalışma ile diğer cephelerle birlikte özellikle Batı Cephesinin lojistik
desteği bütün yokluklara rağmen başarılmış ve Batı Cephesinin menzil(gidilecek
yer) teşkilatı ile işbirliği yaparak Batı Cephesi Büyük Taarruz’a
hazırlanmıştı.
Bu dönemde devlete ait
taşıt araçları yanında Harp Encümeninin verdiği bir emirle nakil araçları
bulunan vatandaşlar, 100 kilometrelik mesafede paraları sonradan ödenmek üzere,
harp malzemesi taşıdıkları gibi, müteahhit kolları ve birçok gönüllü
vatandaşlarla, genci, ihtiyarı, kadını ve çocuğu ile gücünün yettiği kadar
çeşitli görevlerde çalışmışlardı.
1 nci Ordu Komutanlığı,
Büyük Taarruza hazırlık safhasında tahkimatta( bir yeri düşman hücumuna karşı
sağlamlaştırmada) çalışmak üzere civar köylerden yardımcı amele verilmediğini
belirtti. Bunun için 15 yaşından 20
yaşına ve 45 yaşından 50 yaşına kadar erkeklerin, mükellefiyeti bedeniyeye
(bedenen bir işi yapma mecburiyetine) tabi tutularak çalıştırılması istenmiş
ise de Batı Cephesi Komutanı İsmet İnönü’nün bu işe razı olmadığı aşağıdaki şu
özet sözleri ile anlaşılmıştır:
“20 seneden beri silâh altında bulunan halk Tekâlifi Milliye kanunlarına
dayanarak ayda yüz kilometre taşımışlar ve bundan fazla bir çok nakliyat
yapmışlar ve yapmaktadırlar. Eğridir’e cephane götürmüş olan Yalvaç ve Akşehir
köylerinden birçok kadın ve çocukları kendi gözlerimle gördüm. Bunlardan fazla olarak
birliklerin doğrudan doğruya ikamet ettikleri köylerde üzülerek söylemek
lazımdır ki, kaçınılması mümkün olmayan bir çok istekler ve külfetleri vardır”
diyerek Türk milleti, ihtiyarı ile kadınıyla ve çocuklarıyla bağımsızlığı
korumak için orduya nasıl hizmette bulunduğuna yetkili bir komutanın bu sözleri
kâfi gelmektedir.
Kaynaklar:
1-
Harp
Tarihi Arşiv no. 4/4484,Dip no.33,G. 2,Kls.1858,Dos.497,F.7.
2-
Harp
Tarihi Başkanlığı (1975) Türk İstiklal Harbi VII. Cilt. Ankara: Genelkurmay
Basımevi, Sayfa 393-4
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder